Σήμα κατατεθέν της πόλης το κάστρο της, το δεύτερο μεγαλύτερο του νησιού, που δεσπόζει επάνω στο βράχο. Εντύπωση προκαλεί η κεντρική του καστρόπορτα, φτιαγμένη από χοντρό ξύλο σκεπασμένο με μεταλλικές πλάκες.

Τα παραδοσιακά του πετρόχτιστα σπίτια, και τα δαιδαλώδη λιθόστρωτα καλντερίμια του, δικαιολογούν απόλυτα την ανακήρυξη της περιοχής, το 1965, σε διατηρητέο και παραδοσιακό οικισμό. Το γραφικό λιμανάκι στην άκρη του οικισμού, συμπληρώνει μοναδικά την ξεχωριστή του εικόνα. Ιδιαίτερα αισθητή κάνουν την παρουσία τους και οι εκκλησίες του Μολύβου, όπως ο Άγιος Παντελεήμονας και η Αγία Κυριακή. Κυρίαρχη είναι η Βασιλική του Ταξιάρχη που κτίστηκε το 1795.

Χαρακτηριστικά δημόσια κτίσματα που σώζονται στο Μόλυβο από την Τουρκοκρατία είναι οι βρύσες με τις ανάγλυφες επιγραφές. H αγορά, εκτείνεται σε δύο δρόμους που καταλήγουν σε μία μικρή γραφική πλατεία. Πλήθος εστιατορίων και μαγαζιών με τουριστικά είδη τραβούν την προσοχή του τουρίστα, ενώ η θέα από τη θάλασσα που απλώνεται, είναι μαγευτική.

Αξιόλογη είναι η Αρχαιολογική Συλλογή και η Πινακοθήκη του Μολύβου. Στην αυλή της Πινακοθήκης, που βρίσκεται στο κέντρο της κωμόπολης, υπάρχει προτομή του πεζογράφου, που γεννήθηκε στη Μήθυμνα Aργύρη Eφταλιώτη. Στο κτίριο εκτίθεται μεγάλος αριθμός αξιόλογων έργων (Τσαρούχη, Χαλεπά, Μυταρά, κ.α.). Κάθε χρόνο πραγματοποιούνται πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις είτε στο Κάστρο, είτε στο Συνεδριακό Kέντρο.

Στην περιοχή λειτουργεί και θερινό παράρτημα της Aνωτάτης Σχολής Kαλών Tεχνών.

ΕΦΤΑΛΟΥ
Λίγα χιλιόμετρα βορειότερα από το Mόλυβο, βρίσκεται η Eφταλού, με τις ''ασημένιες'' παραλίες της. Eκεί είχε χτίσει το εξοχικό του ο Hλίας Bενέζης, εκεί ήταν και το σπίτι του Aργύρη Eφταλιώτη. Στην Eφταλού υπάρχουν λουτρικές εγκαταστάσεις μια και αναβλύζει χλωρονατριούχος ραδιενεργός ιαματική πηγή. Τα νερά της είναι κατάλληλα για θεραπεία ρευματισμών, αρθρίτιδων, γυναικολογικών παθήσεων, αρτηριοσκλήρωσης.

Μετά το μπάνιο σε μία από τις πολλές ερημικές παραλίες, με τη Χρυσή Ακτή να ξεχωρίζει, μπορείτε να απολαύσετε το φαγητό σας σε κάποια από τις παραθαλάσσιες ταβέρνες της περιοχής. Ανάμεσα στο Μόλυβο και τη Συκαμιά βρίσκονται τρεις ιδιαίτερα γραφικοί οικισμοί του Δήμου. Ο Βαφειός, η Άργενος και ο Λεπέτυμνος. Ο Βαφειός συγκεντρώνει πολύ κόσμο στις - με μεγάλη ποικιλία μεζέδων - ταβέρνες του. Η Άργενος είναι γενέτειρα του αείμνηστου συγγραφέα Γιώργου Βαλέτα όπου λειτουργεί σαν μουσείο το σπίτι του. Ο Λεπέτυμνος είναι το πιο νεόδμητο χωριό της Λέσβου μια και ξαναχτίστηκε σε λίγα μέτρα απόσταση απ' την παλιά του θέση όταν πριν από 35 περίπου χρόνια, το παλιό χωριό ισοπεδώθηκε από σεισμό.

114 σκαλιά λαξευμένα στην σκληρή πέτρα, οδηγούν τον επισκέπτη στην πανέμορφη εκκλησία, με την εκπληκτική θέα. Μέσα στον οικισμό βρίσκεται και ο ναός του Αγίου Νικολάου, άλλο ένα σημαντικό εκκλησιαστικό μνημείο της περιοχής.

Η Πέτρα είναι γεμάτη από καλοδιατηρημένα νεοκλασικά αρχοντικά του 19ου και 20ού αιώνα, με καταπράσινες αυλές, περίτεχνες πόρτες και όμορφα ρόπτρα. Mεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει το - σχετικά πρόσφατα - αναπαλαιωμένο αρχοντικό της Βαρελτζίδαινας, (σε μικρή απόσταση από την κεντρική πλατεία), που χαρακτηρίζεται σαν μοναδικό στη Λέσβο για την εσωτερική του διαρρύθμιση και τις όμορφες τοιχογραφίες του. Λειτουργεί ως Μουσείο όλο το χρόνο. Τηλ. 22530-41510.

Η περιοχή είναι από τις πιο τουριστικά ανεπτυγμένες του νησιού. Διαθέτει πολλά ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια, εστιατόρια και bars, που όμως δεν προσβάλλουν τη γραφικότητα του οικισμού. Η παραλία της Πέτρας, πλήρως οργανωμένη είναι από τις πιο ωραίες του νησιού. Τον όρμο της, στολίζουν οι νησίδες Άη Γιώργης, Μικρό νησί, Γλαρονήσι και Μυρμήγκι, που αποτελούν προστατευόμενη ζώνη άγριας πτηνοπανίδας και λειτουργούν ως οικολογικά παρατηρητήρια.

Δίπλα ακριβώς από την Πέτρα, ανάμεσα στις καρυδιές και στις λεύκες ξεπροβάλλει το γραφικό Πετρί, που προσφέρει καταπληκτική θέα. Ο δρόμος θα σας οδηγήσει στην θρυλική «Αχιλλειοπηγάδα», την πηγή απ' όπου λέγεται πως ήπιε νερό ο μυθικός ήρωας Αχιλλέας.

Εξίσου γραφικά και με αρκετά αξιοθέατα είναι και τα άλλα χωριά του δήμου η Λαφιώνα, ο Σκουτάρος, η Στύψη και το Υψηλομέτωπο.

Ερεσός Μέσα στον οικισμό ξεχωρίζει αρχιτεκτονικά το "Θεοφράστειον", ένα από τα πιο όμορφα διδακτήρια της Λέσβου. Στο κτίριο στεγάζονται το Νηπιαγωγείο, το Δημοτικό Σχολείο και το Γυμνάσιο Ερεσού. Ιδιαίτερης γραφικότητας και ομορφιάς είναι η τεχνητή λίμνη (ταμιευτήρας νερού) που φτιάχτηκε πρόσφατα σε απόσταση 4 χλμ. απ' τον οικισμό της Ερεσσού, ακριβώς κάτω από την επίσης πρόσφατα ανακαινισμένη Μονή Πυθαρίου. Στο δρόμο προς Σίγρι βρίσκεται η Μονή Υψηλού. Είναι χτισμένη στην υψηλότερη κορυφή που σχηματίζει η οροσειρά του Όρδυμνου, σε ύψος 511μ. από την επιφάνεια της θάλασσας. Ιδρύθηκε πριν από το 800 μ.Χ. από τον Όσιο Θεοφάνη της Σιγριανής, και είναι το αρχαιότερο μοναστήρι της Λέσβου. Το καθολικό της μονής είναι αφιερωμένο στον Άγιο Ιωάννη το Θεολόγο. Στο μοναστήρι βρίσκονται μεταξύ άλλων χρυσοκέντητα επιτραχήλια, καλύμματα Ευαγγελίων, με θρησκευτικές παραστάσεις, λειψανοθήκες με οστά Αγίων, επίχρυσα Ευαγγέλια και πλήθος από ιερά σκεύη. Σε ολόκληρο το Δυτικό τμήμα του νησιού υπάρχουν απολιθωμένα φυτικά λείψανα, που συγκροτούν το γνωστό "Απολιθωμένο Δάσος'' της Λέσβου. Σε απόσταση λίγων μόλις χιλιομέτρων βρίσκεται ο Μεσότοπος με το γραφικό του επίνειο το Ταβάρι, και τις χρυσαφένιες παραλίες του Χρούσσο και Ποδαρά. Ο Μεσότοπος είναι γνωστός για το καρναβάλι του, αλλά και τα τυροκομικά προιόντα του. Ο Δήμος Ερεσού- Αντίσσης περιλαμβάνει ένα από τα πιο γραφικά χωριά της Λέσβου την Βατούσα. Στον οικισμό δεσπόζει το «Αρχοντικό Γώγου», που στεγάζει το Πνευματικό Κέντρο του χωριού, ενώ παράλληλα λειτουργεί και ως Λαογραφικό μουσείο. ΣΚΑΛΑ ΕΡΕΣΟΥ Περίπου τέσσερα χιλιόμετρα νοτιότερα της Ερεσού, δίπλα σε "μονοπάτια" πρασίνου βρίσκεται η Σκάλα Ερεσού, το πιο οργανωμένο τουριστικό κέντρο με φημισμένη παραλία μήκους δύο χιλιομέτρων καθαρά γαλάζια νερά και αμμουδιά με χοντρή άμμο. Τα καθαρά σαν κρύσταλλο μπλε νερά και η χρυσαφένια αμμουδιά δεν αφήνουν ασυγκίνητο ούτε τον πιο απαιτητικό επισκέπτη. Η παραλία βραβεύεται κάθε χρόνο με "Γαλάζια Σημαία". Πάνω από τον οικισμό της Σκάλας υπάρχει ο λόφος της Βίγλας, εκεί όπου βρισκόταν η αρχαία Ακρόπολη της Ερεσού, με το γενοβέζικο Κάστρο. Στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Ερεσού βρίσκονται μελανόμορφα και ερυθρόμορφα ληκύθια του 5ου και 6ου αιώνα, μυροδοχεία, αρχαία νομίσματα, επιτύμβια ανάγλυφα κ.ά. Ακόμη, στο μουσείο βρίσκεται η άγκυρα του τουρκικού δίκροτου, που πυρπόλησε ο Δ. Παπανικολής στον όρμο της Ερεσού, το 1821. Κάθε Αύγουστο ο Δήμος και ο Πολιτιστικός Σύλλογος "Θεόφραστος" οργανώνουν στη Σκάλα εκθέσεις λαϊκής τέχνης, αγωνίσματα και συναυλίες.     Καλλονή Στο κέντρο του οικισμού εντυπωσιάζει τον επισκέπτη το διδακτήριο, που στεγάζει το Δημοτικό Σχολείο. Οι παράλιες περιοχές του κόλπου Καλλονής έχουν ενταχθεί στο δίκτυο "Natura 2000", αφού αποτελούν ένα άριστο καταφύγιο και τόπο αναπαραγωγής σπάνιων και προστατευμένων ειδών ορνιθοπανίδας. Οι αλυκές της Kαλλονής συγκεντρώνουν πολλά πουλιά (φοινικόπτερα, φλαμίνγκος και άλλα), που προσφέρουν στουςπαρατηρητές εντυπωσιακό θέαμα. Λίγο πιο πάνω από την Καλλονή στο δρόμο προς Σίγρι στη μέση μιας ολοπράσινης κοιλάδας, βρίσκεται η Μονή Λειμώνος. Ένα σημαντικό μοναστήρι στην καρδιά της Λέσβου, με εντυπωσιακό μουσειακό πλούτο. Το μοναστήρι χτίστηκε το 1523 από τον Μητροπολίτη Μηθύμνης Ιγνάτιο Αγαλιανό και τιμάται στο όνομα του Ταξιάρχη Μιχαήλ. Εντός της Μονής βρίσκονται πολλές μικρές και μεγάλες εκκλησίες, παλαιές και νέες. Ακόμη, υπάρχουν χιλιάδες τόμοι παλαιών βιβλίων και χειρόγραφα μεγάλης πνευματικής αξίας και σπανιότητας. Παράλληλα, λειτουργεί μουσείο με αίθουσες εικόνων, χειρογράφων, αμφίων, λειτουργικών σκευών και κεντημάτων. Σε μικρή απόσταση από τη Μονή Λειμώνος βρίσκεται η Μονή Μυρσινιώτισσας, που τιμάται στο όνομα της Παναγιάς και πήρε το όνομα της από τις πολλές μυρσίνες που καλύπτουν την περιοχή. Το Μοναστήρι ιδρύθηκε το 1487 και αργότερα έγινε γυναικείο παρά- ρτημα της Μονής Λειμώνος απ' τον Άγιο Ιγνάτιο. Μπαίνοντας στην πόλη συναντάμε την Αρίσβη, που είναι ενοποιημένη με τον οικισμό της Καλλονής και τους οικισμούς Αργιανά, Κεράμι και Παπιανά, καθώς και τη Σκάλα Καλλονής, όπου βρίσκονται σύγχρονες ξενοδοχειακές μονάδες και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Ιδιαίτερα ανεπτυγμένα τουριστικά και με πλούσια φυσική ομορφιά είναι και τα άλλα χωριά του Δήμου. Τα Παράκοιλα, δυτικά της Καλλονής, σκορπούν μεθυστικά αρώματα με τους πορτοκαλεώνες τους, ενώ στην περιοχή ευδοκιμούν και τα ροδόδεντρα μοναδικά στο είδος τους σ' όλη την Ευρώπη. Η περιοχή των Παρακοίλων φημίζεται για τις φλοκάτες, τις κουβέρτες και τα κιλίμια της. Στην παραλία των Παρακοίλων υπάρχουν αρκετές ταβέρνες, όπου μπορεί κανείς να απολαύσει κάθε είδους νοστιμιά. Λίγα χιλιόμετρα δυτικά των Παρακοίλων βρίσκεται η γραφική Αποθήκα, το επίνειο της Άγρας με πολλά ταβερνάκια και φρεσκότατο ψάρι. Από την αντίθετη πλευρά, μετά τη Μονή Λειμώνος, ο επισκέπτης συναντά τα χωριά Φίλια, Ανεμώτια και Σκαλοχώρι. Και τα τρία χαρακτηρίζονται από ιδιαίτερη γραφικότητα και εντυπωσιάζουν με τα λιθόστρωτα και τα παραδοσιακά τους κτήρια. Πλωμάρι Χτίστηκε στη σημερινή του θέση γύρω στο 1842, όταν εξέλιπε ο φόβος των πειρατών και διασχίζεται από τον χείμαρρο Σεδούντα. Η παραγωγή του φημισμένου ούζου γινόταν αρχικά σε μικρά τοπικά αποστακτήρια, (που τα αποκαλούσαν "ρακαριά"). Μετά τα τέλη του 19ου αιώνα αναπτύχθηκαν ιδιαίτερα οι ποτοποιίες, όπως και οι σαπωνοποιίες και αναδείχτηκαν σε σημαντικές βιοτεχνίες με αξιόλογη παραγωγή προς εξαγωγή. Σήμερα λειτουργούν τέσσερις ποτοποιίες που παράγουν το φημισμένο, μυρωδάτο και γλυκόπιοτο Πλωμαρίτικο ούζο. Στο κέντρο του οικισμού βρίσκεται ο ναός του Αγίου Νικολάου χτισμένος το 1847. Σήμα κατατεθέν του οικισμού ο πλάτανος της κεντρικής πλατείας, που όπως λέγεται φυτεύτηκε το 1813. Πυρήνας της πολιτιστικής ζωής της πόλης, είναι το «Πολύκεντρο», παλιό σαπωνοποιείο που στεγάζει αίθουσα εκδηλώσεων, συνεδρίων, μόνιμες και περιοδικές εκθέσεις. Το Πολύκεντρο, φέρνει το όνομα «Βενιαμίν ο Λέσβιος», προς τιμήν του μεγάλου Διδασκάλου του Γένους, που γεννήθηκε στο Μεγαλοχώρι της επαρχίας Πλωμαρίου. Στον οικισμό λειτουργεί ''Μουσείο Ούζου'', (στις εγκαταστάσεις της ποτοποιίας Βαρβαγιάννη), όπου ο επισκέπτης μπορεί να δει παλιούς αποστακτήρες και άλλα σύνεργα του τρόπου παραγωγής του προϊόντος, καθώς και έγγραφα δηλωτικά των τρόπων εμπορίας και των αγορών στις οποίες εξαγόταν. Λειτουργεί επίσης ''Μουσείο Σαπουνιού'', στο Πολύκεντρο του Δήμου (το ανακαινισμένο και μετασκευασμένο πρώην σαπωνοποιείο Πούλια), όπου εκτίθενται όλα τα σύνεργα παρασκευής του προϊόντος, ετικέτες από διάφορες μάρκες λεσβιακών σαπουνιών, καθώς και η εμπορική αλληλογραφία των ιδιοκτητών του σαπωνοποιείου με αγορές του εξωτερικού. Τέλος, στον ίδιο χώρο λειτουργεί και μόνιμη έκθεση φωτογραφικού υλικού για τα πλεούμενα του Πλωμαρίου, μια και η περιοχή είχε έναν αξιόλογο εμπορικό στόλο με τον οποίο οι πλοιοκτήτες του Πλωμαριού όργωναν το Αιγαίο και τη Μεσόγειο και έφταναν ως τη Μαύρη Θάλασσα. Το Πλωμάρι είναι ιδιαίτερα αξιοποιημένο τουριστικά, με πολλά ξενοδοχειακά συγκροτήματα, καταστήματα, ταβέρνες, καφετέριες και μαγαζιά με τουριστικά είδη. Η παραλία του Αγίου Ισιδώρου, βρίσκεται λίγο πιο έξω από το χωριό και είναι μία από τις μεγαλύτερες και καθαρότερες παραλίες της Λέσβου (ψηφίστηκε ως η 7η καλύτερη παραλία της Ελλάδας, σε ψηφοφορία που έγινε στο διαδίκτυο στο πλαίσιο του προγράμματος «Καθαρές θάλασσες»). Με το ψιλό χαλίκι της, την οργανωμένη παραλία και με την εγγύηση της Γαλάζιας Σημαίας, αποτελεί την ιδανική επιλογή για τους λουόμενους. Στην περιοχή ξεχωρίζουν επίσης οι ακρογιαλιές της Μελίντας, το Αμμουδέλι, της Αγίας Βαρβάρας και της Δρώτας. Τα τελευταία χρόνια λειτουργεί στο Πλωμάρι και μικρή μαρίνα δυναμικότητας 60 σκαφών. Κάθε καλοκαίρι πραγματοποιούνται πλήθος πολιτιστικές εκδηλώσεις με σημαντικότερη τη "Γιορτή του Ούζου" τη Ναυτική εβδομάδα και τα "Βενιαμίνεια". Δέκα χιλιόμετρα βορειότερα βρίσκεται το Μεγαλοχώρι, το παλιό Πλωμάρι, πατρίδα του Σοφού Βενιαμίν του Λεσβίου. Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα υπόλοιπα ορεινά χωριά της Επαρχίας Πλωμαρίου. «Τα Πλωμαριτοχώρια», όπως είναι γνωστά, είναι γραφικοί οικισμοί χτισμένοι κι αυτοί στις πλαγιές του Ολύμπου, ανάμεσα στα πεύκα. Το Παλαιοχώρι, το Νεοχώρι, η Πλαγιά, ο Τρίγωνας, το Ακράσι και το Αμπελικό προσφέρουν στον επισκέπτη έναν κόσμο γαλήνης και φυσικής ομορφιάς.   Γέρα Στον Παπάδο με τα υπέροχα γραφικά αρχοντικά ξεχωρίζει για την ομορφιά και την ιστορία του, το αρχοντικό Βρανά, όπου έμενε η μητέρα του νομπελίστα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη, και τώρα στεγάζεται το Δημαρχείο. Σε μικρή απόσταση είναι ο Μεσαγρός με το ερειπωμένο πλέον τζαμί του. Μόνο ο μιναρές του έχει μείνει ανέπαφος και εντύπωση προκαλεί ότι μέσα στην ημισέληνό του διακρίνεται ο Χριστιανικός Σταυρός. Αξιοθέατα αποτελούν επίσης ο ναός της Ζωοδόχου Πηγής (με το μισό τέμπλο του ναού να είναι από ξύλο και το άλλο μισό από μάρμαρο) και ο φούρνος με την τοιχογραφία του Θεόφιλου, που απεικονίζει σκηνές από την παραγωγή ψωμιού. Στο Σκόπελο, το μεγαλύτερο χωριό της Γέρας, εντυπωσιάζει η πλατεία με τα πλατάνια και τη μαρμάρινη κρήνη. Ακόμη, ο Σκόπελος είναι γνωστός για τα «λαγούμια της Μαγδαληνής», τις μεγάλου μήκους πρωτοχριστιανικές κατακόμβες που βρίσκονται κάτω από το ναό της Αγίας Μαγδαληνής. Η περιοχή, βρίσκεται στους πρόποδες του Καρυώνα, ενός καταπράσινου βουνού που προσφέρεται για πεζοπορία με θέα στον κόλπο της Γέρας. Στον Παλαιόκηπο ξεχωρίζει ο ναός του Αγίου Ερμολάου, με το ξυλόγλυπτο τέμπλο του. Στην Ευρειακή υπάρχει οργανωμένη παραλία και αρκετά συγκροτήματα ενοικιαζόμενων δωματίων καθώς και καταστημάτων εστίασης. Από τον Πλακάδο, το μικρότερο χωριό της Γέρας, ξεκινά ένας αγροτικός δρόμος που βγάζει στο "Σορόκο", μια όμορφη δασική περιοχή με καταπληκτική θέα. Το Πέραμα, αποτελεί το λιμάνι της Γέρας, και για χρόνια ήταν το εμπορικό κέντρο της περιοχής. Συνδέεται πορθμιακά με την απέναντι ακτή της Κουντουρουδιάς. Εδώ βρίσκεται και το πρώην βυρσοδεψείο «Σουρλάγκα», το μεγαλύτερο των Βαλκανίων. Το Πέραμα, παρουσιάζει τις περισσότερες επιλογές για νυχτερινή διασκέδαση, με γραφικές ταβέρνες παραδοσιακή κουζίνα, και μπαρ που σφύζουν από νεολαία. Από εδώ ξεκινά ένας δρόμος με κατεύθυνση το στόμιο του κόλπου. Εκεί υπάρχουν οι πολύ όμορφοι ψαράδικοι οικισμοί, το Μάρμαρο, οι Πύργοι, ο Αύλωνας και τα Φτέλια, με γραφικές ταβερνούλες, που σερβίρουν νόστιμους θαλασσινούς και άλλους μεζέδες. Τέλος, σημαντικότερο πόλο έλξης για ντόπιους και ξένους αποτελεί η παραλία στο Τάρτι με τα βαθυγάλαζα νερά και την καθαρή αμμουδιά του. Κάθε καλοκαίρι τραβάει πλήθος τουριστών, που μετά το μπάνιο τους απολαμβάνουν φρέσκο ψάρι και κάθε λογής άλλες λιχουδιές στα ταβερνάκια της περιοχής. Αξιόλογες παραλίες είναι επίσης τα Τσίλια, τα Φαρά, το Λιγονάρι, και το Τσάφι. Αγιάσος Το εικόνισμα μεταφέρθηκε στην περιοχή τα χρόνια της εικονομαχίας από ένα μοναχό και έγινε η αφορμή για να χτιστεί ένα μοναστήρι που αποτέλεσε τη βάση του οικισμού. Άλλωστε και το όνομα Αγιάσος προέρχεται σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή από το Αγία Σιών. Κάθε Δεκαπενταύγουστο συρρέουν στην Αγιάσο πλήθη προσκυνητών για να προσκυνήσουν την Παναγία. Στον αύλειο χώρο της εκκλησίας, λειτουργεί το Λαογραφικό Μουσείο με πολύτιμα έργα λαϊκής τέχνης και το Εκκλησιαστικό Μουσείο, (με ένα κομμάτι από το Τίμιο Ξύλο), ιερά λείψανα Αγίων και δημιουργήματα εκκλησιαστικής χειροτεχνίας. Το χωριό είναι χαρακτηρισμένος παραδοσιακός οικισμός, και οι εσωτερικοί του δρόμοι είναι όλοι λιθόστρωτοι. Eδώ θα βρείτε πληθώρα υφαντών, ξυλόγλυπτων και κεραμικών, αφού η Αγιάσος αποτελεί το σημαντικότερο κέντρο χειροτεχνικής παράδοσης του νησιού. Απολαύστε την όμορφη θέα του χωριού, από τον "Κήπο της Παναγίας", μια ολόδροση περιοχή στη σκιά ενός θεόρατου αιωνόβιου πλάτανου. Η κωμόπολη φημίζεται επίσης για την μεγάλη παράδοση της στο θέατρο (με φορέα το Αναγνωστήριο «Η Ανάπτυξη», που ιδρύθηκε το 1894 και διαθέτει θεατρική αίθουσα, βιβλιοθήκη και λαογραφικό μουσείο εδώ και αρκετές δεκαετίες) καθώς και για τα λαϊκά της δρώμενα, (όπως το καρναβάλι, που ξεχωρίζει για την έμμετρη σάτιρα του). Ο ορεινός όγκος του Ολύμπου, που υψώνεται δίπλα στο χωριό έχει ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000 ως προστατευόμενη περιοχή ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους. Ο περίπατος στον καστανιώνα της Αγιάσου είναι μια αξέχαστη εμπειρία και το καλοκαίρι που είναι καταπράσινος αλλά και το φθινόπωρο. Η Αγιάσος φημίζεται επίσης για τα φρούτα που παράγει (μήλα, κεράσια, αχλάδια, καρύδια, κάστανα κ.λ.π.). Λίγα χιλιόμετρα έξω από την Αγιάσο, αξίζει να κάνετε μια στάση για καφέ ή φαγητό στον Άγιο Δημήτριο ή στην καταπράσινη Καρίνη με τα αιωνόβια πλατάνια, όπου εύρισκε συχνά καταφύγιο ο Θεόφιλος. Εκεί σώζονται και τα υπολείμματα μιας τοιχογραφίας του.